از دولتهای آمریکا بخصوص حزب دمکرات نامرد تر خودشان است

ببینید چطوری از پشت بتحریک انگلیس بدوستان خود خنجر میزنند این کاکا سیاه را ببینید برای جلب آرای ملت آمریکا چه شامورتی بازی درآورده البرادعی را خودشان جایزه صلح نوبلی دادند مثل جایزه صلح شیرن بانو عبادی حالا از خمره انگلیس افتاد تومصربخوانید وببینید آش چقدر شورشدهکه اسرائیل دادش درآمده

سخنان حسنی مبارک مخالفان را راضی نکرد. با ادامه                     برداشت از سایت اسرانیل نیوز اعتراضها، از رفتار ایالات متحده صریحا انتقاد میشود                                                                                         پرزیدنت مبارک در نطق دیشب افسرده بنظر می رسید ولی قاطعانه سخن گفت سخنان پرزیدنت حسنی مبارک که اعلام داشت در انتخابات عمومی و ریاست جمهوری آینده مصر شرکت نخواهد کرد، و مفهوم آن تصمیم وی برای کناره گیری از قدرت می باشد، نتوانسته است از موج اعتراض های گسترده در مصر بکاهد و گروه های سیاسی و بسیاری از مردم همچنان اصرار می ورزند که او از هم اکنون کناره گیری کند.  (خمینی هم گفت شاه باید بره تا من مردم را بدبخت کنم) در حالی که تشکل های سیاسی و به ویژه اخوان المسلمین می گویند که بدون کناره گیری نهائی پرزیدنت مبارک حاضر به گفتگو درباره آینده سیاسی مصر نیستند، پرزیدنت اوباما نیز بر شدت فشار خود بر رئیس جمهوری مصر افزوده و علنا می گوید که مبارک باید انتقال قدرت را از هم اکنون آغاز کند و آن را به انتخابات هشت ماه دیگر نیاندازد.  (اینهم شامورتی بازی های کارتر روان سوخته را دارد تکرار میکند برای جلب آرای ملت آمریکا) تجمع گسترده در خیابان های قاهره و به ویژه در میدان التحریر (آزادی) امروز نیز همچنان ادامه یافت و درگیری های محدودی نیز روی داد. ولی پرسش اصلی در مورد سرنوشت سیاسی مصر، همچنان نقشی است که ارتش ممکن است در آینده به عهده بگیرد. در این رابطه، ارزیابی تحلیلگران و دست اندرکاران با هم تفاوت های اساسی دارد. در اسرائیل انتقاد از رویکرد دولت ایالات متحده نسبت به رویدادهای مصر بالا می گیرد و معاون پیشین موساد (سرویس امنیت خارجی اسرائیل) امروز نوشت که دولت آمریکا درک درستی درباره جامعه کشورهای خاورمیانه ندارد که نمونه آن سی و دو سال پیش در ایران دیده شد. «احتمال دارد که پرزیدنت مبارک فرصت را از دست داده باشد» پرزیدنت مبارک در سخنرانی از پیش ضبط شده شب گذشته (سه شنبه) خود، در عین حال که گفت قصد شرکت در انتخابات آینده را ندارد، اعلام داشت که حاضر به ترک پیش هنگام قدرت نیز نیست؛ و گفت: «خیال دارم تا روز آخر به مردم خدمت کنم و در خاک مصر سر بر بستر ابدی بگذارم». این سخنان، گرچه موجب خرسندی مخالفان سیاسی و گروه های گسترده ای از مردم شده، ولی تشکل های حزبی و رقیبان سیاسی خواستار آن هستند که پرزیدنت مبارک بی درنگ قدرت را ترک گوید، اختیار را به مردم واگذارد و منتظر هشت ماه دیگر نباشد. محمد البرادعی روز جمعه (پس فردا) را به عنوان ضرب الاجل تعیین کرده و این تاریخ مورد قبول دیگر گروه های سیاسی نیز هست. مخالفان امید دارد که با استفاده از آئین های نماز جمعه، بتوانند گروه های بیشتری از مردم را به صحنه بکشند. (مواظب شیرین عبادی ها درتجمعات صد رژیم خود باشیم اینه خیارشورهای بیگانگان هستند که بری روزهای بحرانی نگهداری میشوند دقیقا مثل خمینی که 15 سال زیر گوش صدام خورد وخوابید وزبان عربی را هم یا نگرفت دریابید درجه خنگی آقارو) در روزهای اخیر شعار "الله اکبر" نیز در مواردی در میدان التحریر شنیده شده و هزاران نفر از شرکت کنندگان در تظاهرات در برابر تانک ها و نفربرهای زرهی، به اقامه نماز پرداخته اند. این شیوه برای تهییج مخالفان بسیار موثر است. پرزیدنت مبارک که 82 سال دارد، در سخنرانی ده دقیقه ای خود، که روی پرده بزرگ تلویزیون در میدان التحریر نیز نمایش داده شد، غمگین به نظر می رسید، ولی بسیار قاطعانه سخن گفت و تصور این که خود را شکست خورده می دانست محسوس نبود. او ادعا کرد که حتی اگر اعتراضات مردمی رخ نمی داد، در هر حال قصد نداشت در انتخابات آینده ریاست جمهوری خود را نامزد کند. تحلیلگران اسرائیلی از عملکرد پرزیدنت مبارک در روزهای اخیر انتقاد کردند و گفتند: اگر او همان هفته پیش در نطق خود خطاب به ملت اعلام می کرد که در انتخابات اینده شرکت نخواهد جست، احتمال داشت که مردم آرام شوند و بعید جای نیست که این وعده شب گذشته او دیر باشد. در میدان التحریر، هنگامی که این سخنان پرزیدنت مبارک شنیده شد، مردم شعار می دادند: «برو، برو!» و می گفتند تا زمانی که همه دست اندرکاران کنونی کناره گیری نکنند، ناراضیان میدان آزادی را ترک نخواهند گفت. معاون پیشین موساد: << غرب اشتباه درمورد ایران را اکنون تکرار میکند >> برخی تحلیلگران بر این باورند که سخنان شب گذشته پرزیدنت مبارک دایر بر این که در انتخابات آینده شرکت نخواهد جست زیر فشار بسیار سنگین پرزیدنت اوباما اتخاذ شده است. در یک سال اخیر گفته می شد که پرزیدنت مبارک به علت سالخوردگی قصد ادامه ریاست جمهوری را ندارد و می خواهد فرزند خود جمال مبارک را جانشین خویش سازد. رئیس جمهوری ایالات متحده کوتاه مدتی پس از پخش سخنرانی شب گذشته پرزیدنت مبارک از او خواستار شد به اقدامات عملی برای انتقال قدرت ادامه دهد و به حرف بسنده نکند. این سخنان پرزیدنت اوباما در واقع تکرار خواسته های محمد البرادعی و همه آنانی است که روز جمعه را به عنوان ضرب الاجل مطرح ساخته اند. ( جای پای کارتر زنده روان سوخته وحزب منحوس دمکرات رات را درسیاست داخلی مصر میبینید! ) آگاهان امور مصر می گویند که بی تردید سخنرانی شب گذشته پرزیدنت مبارک نتیجه مستقیم فشارهای پرزیدنت اوباما از طریق فرستاده ویژه او فرانک ویزنر  Frank Wisner بوده است  (ژنرال هایزر زمان کارتر لعنتی). ویزنر که در گذشته سفیر ایالات متحده در قاهره بوده، کوتاه مدتی پیش از این نطق با پرزیدنت مبارک دیدار داشت و به گفته آگاهان، قاطعانه به او گوشزد کرد که "دوران حکومت شما به سر آمده است". بسیاری از تحلیلگران اسرائیلی گفتند که این اقدام، فرستادن ژنرال ویلیام هویزر به ایران را به یاد می آورد که سی و دوسال پیش، به دستور پرزیدنت جیمی کارتر به تهران رفت و در دیدار با شاه فقید خواستار رفتن او شد و به امیران ارتش ایران فشار آورد که "بی طرفی" در پیش گیرند و بدین سان، با خنثی گردیدن ارتش ملی ایران، گروه های بنیادگرای اسلامی و چپ گرایان، کمونیست ها و چریک های فدائی و مجاهدین قدرت را به دست گرفتند (گرچه در مراحل بعدی، اسلامگرایان توانستند همه آن ها را از میدان به در کنند). بیم آن می رود که روند مشابهی در مصر رخ دهد و اخوان المسلمین که هنوز از انسجام و رهبری و تجربه کافی برخوردار نیستند، بخش مهمی از حکومت ائتلافی آینده باشند و در مراحل بعدی بتوانند بر قدرت مسلط شود. این روند در حکومت خودگردان فلسطینی نیز در ابعاد محدود رخ داد و حماس پس از آن که در انتخابات دموکراتیک به نخست وزیری رسید، در غزه به کودتای نظامی دست زد. "نخیک ناوت" Nachik Navot معاون پیشین موساد (سرویس امنیت خارجی اسرائیل) در مقاله ای که امروز (چهارشنبه) در روزنامه اسرائیلی هاآرتس انتشار یافت نوشت: «دنیای غرب و به ویژه ایالات متحده درک نمی کند که فرهنگ اسلامی در خاورمیانه با فرهنگ غرب از زمین تا آسمان با هم تفاوت دارد و ارزش های غربی دموکراسی نمی تواند بر شرق انطباق یابد». ناوت نوشت که همین اشتباه غرب، سی و دو سال پیش در مورد ایران نیز رخ داد که همگان پی آمد آن را دیدند.