| |||||||||||
| |||||||||||
در همان حال که درگیری های خونین در مصر ادامه دارد و حتی بیم آن می رود که در ساعات بعدازظهر امروز (پنج شنبه 14 بهمن – 4 فوریه) گسترش بیشتری یابد، در چندین کشور عربی دیگر نیز شهروندان ناراضی خود را برای انجام راه پیمائی هائی که "جمعه خشم" نامیده شده آماده می سازند.
انتظار می رود که در لیبی، الجزایر، یمن، بحرین، عربستان سعودی و چند کشور دیگر تظاهراتی صورت گیرد.
در سوریه، "روز خشم" به پس فردا (شنبه) موکول گردیده، زیرا مصادف با بیست و نهمین سالگرد کشتار فجیع طرفداران اخوان المسلمین در شهر حماة توسط نیروهای امنیتی سوریه می باشد.
در آن سال به دستور پرزیدنت حافظ اسد، هزاران نفر از مسلمانان اهل تسنن که در اعتراض به حکومت او به خیابان های شهر حماة ریخته بودند، قتل عام شدند.
رسانه های همگانی گزارش می دهند که احتمال دارد در ایران نیز در روز 22 بهمن، تظاهراتی علیه رژیم صورت گیرد – زیرا در این روزی که حکومت مردم را به راه پیمائی و آمدن به خیابان به هدف ابراز حمایت از رژیم دعوت می کند، نمی توان مخالفان حکومت را در همان لحظات نخست شناسائی کرد و مانع از تجمع آن ها شد.
انتظار می رود که در لیبی، الجزایر، یمن، بحرین، عربستان سعودی و چند کشور دیگر تظاهراتی صورت گیرد.
در سوریه، "روز خشم" به پس فردا (شنبه) موکول گردیده، زیرا مصادف با بیست و نهمین سالگرد کشتار فجیع طرفداران اخوان المسلمین در شهر حماة توسط نیروهای امنیتی سوریه می باشد.
در آن سال به دستور پرزیدنت حافظ اسد، هزاران نفر از مسلمانان اهل تسنن که در اعتراض به حکومت او به خیابان های شهر حماة ریخته بودند، قتل عام شدند.
رسانه های همگانی گزارش می دهند که احتمال دارد در ایران نیز در روز 22 بهمن، تظاهراتی علیه رژیم صورت گیرد – زیرا در این روزی که حکومت مردم را به راه پیمائی و آمدن به خیابان به هدف ابراز حمایت از رژیم دعوت می کند، نمی توان مخالفان حکومت را در همان لحظات نخست شناسائی کرد و مانع از تجمع آن ها شد.
حکومت همچنان مقاومت می کند و فرو نپاشیده است
در میدان آزادی (التحریر) در قاهره امروز درگیری های خونین بین مخالفان رژیم و طرفداران حکومت با شدت بیشتری ادامه یافت و گزارش می رسد که چندین نفر کشته و شمار بسیار بزرگتری زخمی شده اند.
ارزیابی شده است که طرفداران پرزیدنت مبارک افراد لباس شخصی نیروهای امنیتی و انتظامی رژیم می باشند که با سرنگونی رژیم مخالفت می ورزند و منافع خود را در خطر می بینند. ولی بی تردید، هزاران نفر از این افراد کسانی هستند که به علت ادامه خشونت و تظاهرات کار خود را از دست داده اند و یا کسب آن ها راکد مانده است و خواهان پایان بخشیدن به شورش و آشوب هستند. آگاهان می گویند که اگر ناآرامی چند روز دیگر ادامه یابد، اقتصاد مصر به کلی فرو خواهد ریخت.
گفته شده که صدها نفر آنانی که با شتر و الاغ به میان جمعیت آمدند و به سوی مخالفان حمله بردند و برخی از آنان را به شدت مجروح ساختند، صاحبان رشته جهانگردی در اطراف اهرام ثلاثه مصر هستند که به گردشگران خارجی الاغ و شتر اجاره می دادند.
آگاهان می گویند حضور صدها هزار نفر تظاهر کننده علیه رژیم در میدان بزرگ قاهره نشان آن نیست که اکثریت مردم مصر با حکومت مخالف هستند – بلکه نشان قاطعیت مخالفان است که خود را متشکل می سازند.
به گفته برخی تحلیلگران، باتوجه به جمعیت 12 میلیون نفری قاهره، گردآوردن چند صد هزار نفر نمی تواند کار دشواری باشد. با این همه باید یادآوری کرد که در شهرهای دیگر مصر نیز ابراز مخالفت و تظاهرات در ابعاد گسترده ای ادامه دارد.
در حال حاضر تلاش عمده حکومت آن است که با نشان دادن قاطعیت و خشونت، مردم را از حضور در تظاهرات سرنوشت ساز فردا باز دارد و یا شمار شرکت کنندگان را کاهش دهد.
فرض آن است که اگر رژیم برای حفظ موجودیت خود و پایان بخشیدن به تظاهرات قاطعیت نشان دهد و دست به خشونت ببرد، بسیاری از معترضین از حضور در تظاهرات روی خواهند گرداند. خبرنگاران خارجی که از قاهره گزارش می دهند می گویند که تا دیروز (چهارشنبه) حضور در میدان التحریر تا حدودی جنبه "پیک نیک" داشته و حتی خانواده های به صورت جمعی و همراه با زن و فرزند به آن جا می آمدند، و اکنون باید به این وضع پایان داد.
تحلیلگران می گویند که با وجود ده روز تظاهرات پیاپی در قاهره، حکومت همچنان برقرار است و خیال کناره گیری ندارد.
ارزیابی شده است که طرفداران پرزیدنت مبارک افراد لباس شخصی نیروهای امنیتی و انتظامی رژیم می باشند که با سرنگونی رژیم مخالفت می ورزند و منافع خود را در خطر می بینند. ولی بی تردید، هزاران نفر از این افراد کسانی هستند که به علت ادامه خشونت و تظاهرات کار خود را از دست داده اند و یا کسب آن ها راکد مانده است و خواهان پایان بخشیدن به شورش و آشوب هستند. آگاهان می گویند که اگر ناآرامی چند روز دیگر ادامه یابد، اقتصاد مصر به کلی فرو خواهد ریخت.
گفته شده که صدها نفر آنانی که با شتر و الاغ به میان جمعیت آمدند و به سوی مخالفان حمله بردند و برخی از آنان را به شدت مجروح ساختند، صاحبان رشته جهانگردی در اطراف اهرام ثلاثه مصر هستند که به گردشگران خارجی الاغ و شتر اجاره می دادند.
آگاهان می گویند حضور صدها هزار نفر تظاهر کننده علیه رژیم در میدان بزرگ قاهره نشان آن نیست که اکثریت مردم مصر با حکومت مخالف هستند – بلکه نشان قاطعیت مخالفان است که خود را متشکل می سازند.
به گفته برخی تحلیلگران، باتوجه به جمعیت 12 میلیون نفری قاهره، گردآوردن چند صد هزار نفر نمی تواند کار دشواری باشد. با این همه باید یادآوری کرد که در شهرهای دیگر مصر نیز ابراز مخالفت و تظاهرات در ابعاد گسترده ای ادامه دارد.
در حال حاضر تلاش عمده حکومت آن است که با نشان دادن قاطعیت و خشونت، مردم را از حضور در تظاهرات سرنوشت ساز فردا باز دارد و یا شمار شرکت کنندگان را کاهش دهد.
فرض آن است که اگر رژیم برای حفظ موجودیت خود و پایان بخشیدن به تظاهرات قاطعیت نشان دهد و دست به خشونت ببرد، بسیاری از معترضین از حضور در تظاهرات روی خواهند گرداند. خبرنگاران خارجی که از قاهره گزارش می دهند می گویند که تا دیروز (چهارشنبه) حضور در میدان التحریر تا حدودی جنبه "پیک نیک" داشته و حتی خانواده های به صورت جمعی و همراه با زن و فرزند به آن جا می آمدند، و اکنون باید به این وضع پایان داد.
تحلیلگران می گویند که با وجود ده روز تظاهرات پیاپی در قاهره، حکومت همچنان برقرار است و خیال کناره گیری ندارد.
آیا "لباس شخصی ها" با موافقت ارتش وارد صحنه شدند؟
در ساعات پیش از ظهر امروز صدها نفر افراد لباس شخصی که چماق، قمه و چاقو در دست داشتند به معترضین در میدان التحریر هجوم آوردند و به درگیری با آن ها پرداختند. امروز چندین بار نیز صدای تیراندازی شنیده شد که معلوم نیست از جانب چه کسانی بوده است.
پرسش مهم همچنان آن است که ارتش مصر در برابر اوضاع چه رویکردی در پیش خواهد گرفت و تا چه حد به پرزیدنت مبارک وفادار مانده است.
تحلیلگران، در این زمینه دو دیدگاه متفاوت عرضه می کنند:
یک دیدگاه می گوید که چون ارتش حاضر نیست با مردم درافتد و به مصاف معترضین برود و مایل است نام نیک خویش را حفظ کند و بی طرفی را از دست ندهد، پرزیدنت مبارک که گفته است تا اخرین روز (هفت ماه دیگر) به حکومت ادامه خواهد داد، و یا جناح وفادار به او در حکومت، تصمیم گرفته خود به طور مستقل وارد عمل شود.
فرض آن است که اگر نسبت به تظاهرکنندگان خشونت نشان داده شود، برخلاف روزهای گذشته که بر شمار شرکت کنندگان در تظاهرات مرتبا افزوده می شد، از این پس تعداد آنان به تدریج رو به کاهش خواهد رفت.
احتمال دارد که این ارزیابی بر اساس آن چه باشد که پس از انتخابات تقلبی ریاست جمهوری در ایران رخ داد که پس از تظاهرات سه میلیون نفری در تهران، از روزی که نیروهای امنیتی دست به سرکوب زدند، اقدامات اعتراضی به تدریج فروکش کرد.
احتمال دوم که از جانب برخی تحلیلگران عنوان شده، بر این گمان است که هجوم لباس شخصی ها با موافقت خود ارتش بوده، زیرا پرزیدنت مبارک در این مرحله هنوز صلاح نمی داند ارتش را وارد میدان کند.
در عین حال گزارش می رسد که عمر سلیمان، معاون جدید ریاست جمهوری هم اکنون در تلاش است با برخی از سران تظاهرات وارد گفتگو شود و امکانات تغییر و اصلاحات را با آنان درمیان گذارد.
ولی در حال حاضر بعید می نماید که چنین گفتگوئی امکان پذیر گردد – زیرا از یک سو اوپوزیسیون می گوید تا هنگامی که پرزیدنت مبارک رسما کنار نرود، گفتگوئی انجام نخواهد شد، و از سوی دیگر، عمر سلیمان اجرای گفتگوها را مشروط به توقف تظاهرات ساخته است.
سران کشورهای غربی، همچنان به انتقادهای آشکار خود از پرزیدنت مبارک ادامه می دهند و حتی بر شدت لحن خود افزوده اند.
هیلاری کلینتون حمله به تظاهر کنندگان با شتر و الاغ را "مشمئز کننده" نامید. سران کشورهای اروپائی نیز خواهان انتقال سریع و آرام حکومت از پرزیدنت مبارک به مردم هستند.
با آن که تنها هفت ماه به پایان دوران ریاست جمهوری باقی مانده، نیروهای اوپوزیسیون بیم دارند که پرزیدنت مبارک در این مدت بکوشد اوضاع را به سود خود دگرگون کند و با این گمان است که برای کناره گیری هرچه زودتر او اصرار می ورزند.
پرسش مهم همچنان آن است که ارتش مصر در برابر اوضاع چه رویکردی در پیش خواهد گرفت و تا چه حد به پرزیدنت مبارک وفادار مانده است.
تحلیلگران، در این زمینه دو دیدگاه متفاوت عرضه می کنند:
یک دیدگاه می گوید که چون ارتش حاضر نیست با مردم درافتد و به مصاف معترضین برود و مایل است نام نیک خویش را حفظ کند و بی طرفی را از دست ندهد، پرزیدنت مبارک که گفته است تا اخرین روز (هفت ماه دیگر) به حکومت ادامه خواهد داد، و یا جناح وفادار به او در حکومت، تصمیم گرفته خود به طور مستقل وارد عمل شود.
فرض آن است که اگر نسبت به تظاهرکنندگان خشونت نشان داده شود، برخلاف روزهای گذشته که بر شمار شرکت کنندگان در تظاهرات مرتبا افزوده می شد، از این پس تعداد آنان به تدریج رو به کاهش خواهد رفت.
احتمال دارد که این ارزیابی بر اساس آن چه باشد که پس از انتخابات تقلبی ریاست جمهوری در ایران رخ داد که پس از تظاهرات سه میلیون نفری در تهران، از روزی که نیروهای امنیتی دست به سرکوب زدند، اقدامات اعتراضی به تدریج فروکش کرد.
احتمال دوم که از جانب برخی تحلیلگران عنوان شده، بر این گمان است که هجوم لباس شخصی ها با موافقت خود ارتش بوده، زیرا پرزیدنت مبارک در این مرحله هنوز صلاح نمی داند ارتش را وارد میدان کند.
در عین حال گزارش می رسد که عمر سلیمان، معاون جدید ریاست جمهوری هم اکنون در تلاش است با برخی از سران تظاهرات وارد گفتگو شود و امکانات تغییر و اصلاحات را با آنان درمیان گذارد.
ولی در حال حاضر بعید می نماید که چنین گفتگوئی امکان پذیر گردد – زیرا از یک سو اوپوزیسیون می گوید تا هنگامی که پرزیدنت مبارک رسما کنار نرود، گفتگوئی انجام نخواهد شد، و از سوی دیگر، عمر سلیمان اجرای گفتگوها را مشروط به توقف تظاهرات ساخته است.
سران کشورهای غربی، همچنان به انتقادهای آشکار خود از پرزیدنت مبارک ادامه می دهند و حتی بر شدت لحن خود افزوده اند.
هیلاری کلینتون حمله به تظاهر کنندگان با شتر و الاغ را "مشمئز کننده" نامید. سران کشورهای اروپائی نیز خواهان انتقال سریع و آرام حکومت از پرزیدنت مبارک به مردم هستند.
با آن که تنها هفت ماه به پایان دوران ریاست جمهوری باقی مانده، نیروهای اوپوزیسیون بیم دارند که پرزیدنت مبارک در این مدت بکوشد اوضاع را به سود خود دگرگون کند و با این گمان است که برای کناره گیری هرچه زودتر او اصرار می ورزند.
فلسطینیان غزه و همچنین مردم سوریه،
یمن و کشورهای دیگر قصد تظاهرات دارند
یمن و کشورهای دیگر قصد تظاهرات دارند
از مجموعه گزارش ها چنین برمی آید که "روز خشم" بسیاری از کشورهای عرب را دربر می گیرد.
در یمن، در همان حال که اوپوزیسیون می گوید فردا (جمعه) تظاهرات بسیار گسترده ای به راه خواهد انداخت، اوضاع در آن کشور امروز نیز بسیار بحرانی بود. در ساعات پیش از ظهر هزاران نفر به تظاهرات علیه پرزیدنت علی عبدالله صالح ادامه دادند. ولی طرفداران رئیس جمهوری نیز میدان مرکزی شهر صنعا را به تسلط خود در آوردند و افراد اوپوزیسیون ناچار شدند برای تظاهرات خود به میدان دیگری بروند. پرزیدنت صالح اعلام کرده که قصد ادامه حکومت ندارد و پس از انتخابات آینده کناره گیری خواهد کرد – و همچنین قصد ندارد حکومت را به فرزند خویش منتقل سازد.
در روزهای اخیر اهالی بسیاری از کشورهای عرب با استفاده از فیس بوک و امکانات اینترنتی دیگر، خود را برای انجام تظاهرات آماده می سازند.
حتی در نوار غزه نیز در روزهای اخیر هزاران پیام بین کاربران فیس بوک مبادله شده که فلسطینیان را به انجام تظاهرات علیه حکومت سرکوبگر حماس فرا می خواند.
یک کارشناسان امور اعراب گفت: شبکه اینترنتی در غزه بسیار گسترده تر از سوریه است – که این خود نشان رفاه نسبی فلسطینیان غزه در مقایسه با سوریه تواند بود.
در عین حال پیام هائی نیز در فیس بوک برخی فلسطینیان دیده شده که آنان را به تظاهرات علیه دولت محمود عباس در حکومت خودگردانی فرا می خواند.
پیام های مشابه در رسانه های اینترنتی سوریه نیز انتشار یافته، منتها توصیه شده است که تظاهرات به جای فردا ("جمعه خشم") روز شنبه برگزار شود که مصادف با بیست و نهمین سالگرد قتل عام اخوان المسلمین به دست ارتش سوریه در شهر حماة می باشد که در جریان آن هزاران تن از مردم سوریه در اثر گلوله به قتل رسیدند.
با آن که رسانه های دنیا همه توجه خود را متوجه مصر ساخته اند، آگاهان امور می گویند که سرکوبگری در سوریه بسیار شدیدتر است – زیرا در آن کشور از سال 1963 (48 سال پیش) حکومت نظامی برقرار می باشد و آخرین تظاهرات مردمی که رخ داد چهار سال پیش و هنگامی بود که یگ گروه دویست نفره علیه قوانین حکومت نظامی به تظاهرات دست زدند، ولی نیروهای انتظامی پرزیدنت بشار اسد آن را با خشونت بسیار سرکوب کردند.
در یمن، در همان حال که اوپوزیسیون می گوید فردا (جمعه) تظاهرات بسیار گسترده ای به راه خواهد انداخت، اوضاع در آن کشور امروز نیز بسیار بحرانی بود. در ساعات پیش از ظهر هزاران نفر به تظاهرات علیه پرزیدنت علی عبدالله صالح ادامه دادند. ولی طرفداران رئیس جمهوری نیز میدان مرکزی شهر صنعا را به تسلط خود در آوردند و افراد اوپوزیسیون ناچار شدند برای تظاهرات خود به میدان دیگری بروند. پرزیدنت صالح اعلام کرده که قصد ادامه حکومت ندارد و پس از انتخابات آینده کناره گیری خواهد کرد – و همچنین قصد ندارد حکومت را به فرزند خویش منتقل سازد.
در روزهای اخیر اهالی بسیاری از کشورهای عرب با استفاده از فیس بوک و امکانات اینترنتی دیگر، خود را برای انجام تظاهرات آماده می سازند.
حتی در نوار غزه نیز در روزهای اخیر هزاران پیام بین کاربران فیس بوک مبادله شده که فلسطینیان را به انجام تظاهرات علیه حکومت سرکوبگر حماس فرا می خواند.
یک کارشناسان امور اعراب گفت: شبکه اینترنتی در غزه بسیار گسترده تر از سوریه است – که این خود نشان رفاه نسبی فلسطینیان غزه در مقایسه با سوریه تواند بود.
در عین حال پیام هائی نیز در فیس بوک برخی فلسطینیان دیده شده که آنان را به تظاهرات علیه دولت محمود عباس در حکومت خودگردانی فرا می خواند.
پیام های مشابه در رسانه های اینترنتی سوریه نیز انتشار یافته، منتها توصیه شده است که تظاهرات به جای فردا ("جمعه خشم") روز شنبه برگزار شود که مصادف با بیست و نهمین سالگرد قتل عام اخوان المسلمین به دست ارتش سوریه در شهر حماة می باشد که در جریان آن هزاران تن از مردم سوریه در اثر گلوله به قتل رسیدند.
با آن که رسانه های دنیا همه توجه خود را متوجه مصر ساخته اند، آگاهان امور می گویند که سرکوبگری در سوریه بسیار شدیدتر است – زیرا در آن کشور از سال 1963 (48 سال پیش) حکومت نظامی برقرار می باشد و آخرین تظاهرات مردمی که رخ داد چهار سال پیش و هنگامی بود که یگ گروه دویست نفره علیه قوانین حکومت نظامی به تظاهرات دست زدند، ولی نیروهای انتظامی پرزیدنت بشار اسد آن را با خشونت بسیار سرکوب کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر